Nowy dimek

Jadąc do rodziców zastanawiałam się, który wzór przeznaczyć na "krakowskie" wyszywania. Początkowo trafił tam jeden z serii dmcowskich ptaszków, ale po moich bojach z konturami w kolorowym, krakowski trafił do pudła ;)
Myślałam, myślałam i wzięłam dwa małe dimki, wychodząc z założenia, że przynajmniej będę miała dobrą kolorową kserówkę wzoru ;)
O wyborze przesądził fakt, że dimek miał zostać u moich rodziców, co w praktyce oznacza bardzo długie przerwy.
Dimek stary, więc jako pierwsze zadanie - sortowanie nici. Oczywiście w świetle dziennym, ponieważ różnice między (przykładowo) jasno beżowym a bardzo jasnym beżowym są... hm... powiedzmy, że bardzo subtelne. Na szczęście zazwyczaj pomagała również liczba nici :D
Kiedy już wszystko było posortowane, opisane, naciągnięte na tamborek - można było zacząć :)

Jak się dość szybko okazało, będzie to jeden z tych dimków, gdzie kontury mają naprawdę duże znaczenie.

Wiecie już co to jest? ;)

Tu już dany fragment w całości, teraz trochę tła.

I prawie skończony kawałek ;)

A tak ma wyglądać według wzoru:

Prawda, że kontury robią różnicę? ;)

Wzór ciekawy, na pierwszy rzut oka nie w moim stylu, ale im dłużej na nie patrzę, tym bardziej mi się podobają. Może dlatego, że to interesująca kompozycja. Muszle zazwyczaj albo są jakoś poukładane na plaży, w tle morza szum, ptaków śpiew ;) Ewentualnie na półce, jako pamiątka. A to coś zupełnie innego.
I bardzo łaziebnie mi się kojarzy ;) Nic, tylko wyszyć, oprawić i powiesić w łazience :D

Jak pisałam na początku, niestety nieprędko dalsze postępy. Ale za to dość łatwo i szybko się go wyszywa.