Kartka dla mamy

Zrobienie czegoś niekrzyżykowego chodziło za mną od jakiegoś czasu. Teraz nadarzyła się okazja.
Stwierdziłam, że zrobię kartkę dla mamy.
Na początku był projekt.
Projekt był w owalu i wziął w łeb, jak znalazłam kartki. Z wycięciem prostokątnym ']

 Ale nic to, zrobimy w prostokącie.
Wygrzebałam len obrazkowy Permin of Copenhagen (którego nie znoszę) - pasował mi do projektu, poza tym miał być praktycznie niewidoczny.
Przeszperałam muliny, poznajdowałam jakieś stare, niestety też dość grube igły do haftu, koraliny, pisaki, nożyczki i usiadłam do pracy.

Najpierw chciałam mniej więcej odrysować kształt z kartki i zrobić szkic. Najlepiej moim znikającym pisakiem, z którym nigdy nie miałam problemu.

Hm taaa... On generalnie szybko znika, ale 3 sekundy to absolutny rekord w tej branży Oo
Zatem wzięłam białą nitkę i wyfastrygowałam sobie szkic.

Najpierw głowa - haft płaski. Okazało się, że do takiego haftu len obrazkowy jest za rzadki, a ja mam za grubą igłę - no ale pysk się pokazał.

A potem to, co tygryski kochają najbardziej - francuskie supełki!!!

Mnóstwo francuskich supełków, dziesiątki, setki....

Baran wyszedł odpowiednio puchaty.

Czas na niebo - plan zakładał krótkie ściegi za igłą z 3 nitek, żeby dobrze zakryły len.

Noooo.... nie. Zdecydowanie nie.
W sumie najlepszą opcją byłyby ściegi na całą długość/wysokość, ale nie chciałam aż tak. W efekcie niebo jest nieco dziurawe. Ale poziome, jak miało być.

Potem trawka. Wyszywana muliną cieniowaną, 3 nitkami.

A teraz dziury łatamy tą samą muliną, tylko 2 nitkami i tak nie na ukos, tylko pionowo.

A tak, w międzyczasie powstały nogi. Miałby być inaczej zrobione, ale to źle wyglądało. No i kopytka też nie bardzo wyglądały.... Więc załóżmy, że to baran brykający w głębokiej trawie ;)

Materiał się ponaciągał i trochę go widać, ale mniej więcej pasuje do kartki.

Koniec?
Bynajmniej.

ZA MAŁO SUPEŁKÓW!!!! I to niebo jakieś puste...

Słońce to ścieg zwany pajęczyną, a chmura to ścieg nakładani. I supełki. Muliną cieniowaną.

Dookoła obrazka łańcuszek 2 nitkami muliny (również cieniowanej).

Kolejna przymiarka..

I klejenie.

I tak oto powstała kartka z brykającym czarnym baranem na ukwieconej łące w środku lata.

Udało mi się tuż przed wysłaniem ten łańcuszek bardziej wyciągnąć i ułożyć, ale niestety nie mam tego na zdjęciu.
W każdym razie nareszcie się wysupełkowałam.
Mamie się spodobało (co najważniejsze), aczkolwiek z początku była przekonana, że kartkę... gdzieś kupiłam. Bo to nie krzyżyki. Ech, te szufladki ;))