Miała być relacja na gorąco, a wyszedł chłodnik 😆 Po Zjeździe wpadliśmy w wir sprawdzianowy, potem ja się pochorowałam, potem Młody, potem urodziny Młodego i ja na lekach... Dlatego stwierdziłam, że opiszę wyjazd, jak będzie wreszcie chwila spokoju. Tudzież kilka chwil, bo post rodzi się w bólach między lemingami a Lego Mario....
Kolejny Zjazd Twórczo-Zakręconych odbywał się w Ustroniu, po raz kolejny w Gwarku (czyli daleko od radosnego centrum wszechświata) i trwał 4 dni, od czwartku 6 października, do niedzieli 9 października.W tym roku jechałam razem z moją córą i każda z nas miała zaplanowane po 3 warsztaty. Dodatkowo w pokoju była z nami Karolina (pamiętacie może, kiedyś prowadziła bloga i wyszyła ten fajny zegar HEAD) ze swoimi córami - także każdy miał swoje ulubione towarzystwo 😉
Na Zjeździe razem z Weroniką zameldowałyśmy się dopiero w piątek na obiedzie. Niestety, średnio przespana noc z czwartku na piątek plus zaskakująco duże problemy żołądkowe Weroniki w trasie sprawiły, że przyjechałyśmy zmęczone, a tu prawie z marszu trzeba było iść na obiad i na warsztaty. Niestety...
A oto przyczyna naszego opóźnienia w przyjeździe:
Jeden z naszych ulubionych zespołów ponownie był w Polsce! I znowu w Krakowie!!!
Nie mogliśmy przepuścić takiej okazji i w ten sposób Weronika zaliczyła swój pierwszy koncert rockowy 😁
Ale wróćmy do naszego radosnego Gwarka, w którym było dobre jedzenie. I tyle z dobroci za tę cenę 😈
W piątek po południu Weronika miała warsztaty z papierowej wikliny, ja zapisałam się z radością na bombkę temari, która już w zeszłym roku mnie zachwyciła.
Weronice papierowa wiklina nie podeszła... być może, gdyby były to zajęcia w sobotę, a Młoda byłaby wyspana i pełna energii byłoby inaczej... Tak czy owak zaparła się w 1/3 że nie, nie chce więcej i już. Prowadząca postawiła sobie za punkt honoru wykończyć jednak jej pracę i jak przystało na profesjonalistę zmieniła nic w całkiem zgrabny, płaski koszyczek. Skojarzenie od razu nasunęło mi się samo - TO
Moja bombka poszła trochę lepiej, aczkolwiek jak się okazało jestem na bakier z centymetrem i nożyczkami 😅 Zajęcia prowadziła pani Monika Sternik, która przez dłuugie lata jeździła do Ustronia z ramienia Ariadny 😊
ALE! I tak wzór całkiem nieźle widać, co z tego, że krzywo. Przynajmniej wiem, jak bardzo (BARDZO!) dokładnie trzeba to wszystko wymierzać.
Bardzo fajna technika, chociaż pracochłonna. Chętnie zrobię kilka takich ozdóbek w przyszłym roku. Tutaj filmik z pierwszą lekcją, sami możecie spróbować 😀
Piątkowe popołudnie było wolne, więc szybkie zakupy, pogaduchy itp. Wieczorem tradycyjny grill i loteria z nagrodami i po raz pierwszy coś wygrałam! 😁
Sobota - Weronika miała lampion z makramy (i tym razem dobrze jej poszło), a ja spełniłam swoje małe marzenie i zrobiłam witrażową ważkę. I jest to pierwszy i prawdopodobnie ostatni witraż, jaki w życiu zrobiłam 😂 Jeśli nawet miałam jakieś bliżej nie określone chęci i zamiary, kwestia narzędzi i materiałów skutecznie mnie wyleczyła. Nie zostanę witrażystką 😂😂
Po 3 godzinach, mamrotanych przekleństwach i z poparzonymi palcami, udało mi się skończyć moje trójwymiarowe dzieło:
W sobotę popołudnie wolne, więc - kolejne szybkie zakupy przed corocznym zdjęciem wszystkich uczestników Zjazdu, które oficjalnie miało być o godz. X. Kiedy wpadłyśmy zdyszane, okazało się, że zdjęcie odbyło się pół godziny wcześniej, wbrew wszystkim informacjom. No i nie ma nas na tym zdjęciu.
Niedziela - moje podejście do szydełka nr 2513563145135435136, w tym samym czasie Weronika miała zajęcia z haftu matematycznego z Terenią.
Warsztaty z koszyka wyplatanego szydełkiem - rok wcześniej wyplotłam taki na palcach, więc pomyślałam, że może na szydełku też dam radę. Sznurek gruby, sztywny, łatwiej będzie niż z miękką i cienką włóczką, poza tym - obszycie bazy. Ha! Jaka baza, to by było za proste! Wszystko szydełkiem Oo
Udało się! Wyszedł! Mini koszyczek, bo już mi od liczenia i patrzenia żyłka skakała, ale zrobiłam! Miał być koszyk na ważkę i temari, ale ważka się już nie zmieściła 😅
Po powrocie do domu wreszcie książka z podstawami szydełkowania wreszcie stała się zrozumiała i mimo różnych błędów udało mi się poduczyć nieco, a nawet zrobiłam szalik (tylko półsłupkami, ale za to ile ich przećwiczyłam!) dla maskotki mojego syna. Zatem warsztaty szydełkowania BARDZO mi się przydały.
Weronika ze swoich warsztatów również była bardzo zadowolona, zrobiła dwie kartki i jeszcze dostała całą masę wzorów na haft matematyczny, które z pewnością prędzej czy później wykorzystamy 😀 Tereniu - raz jeszcze dziękuję 😄
A teraz to, na co wszyscy czekają - ŁUPY!!!
Nie było niestety ani DMC, ani Coricamo - wielka szkoda, by bardzo chciałam sobie kupić coś do haftu krzyżykowego 😔 Cóż, zatem moje fundusze przyjął kto inny 😉
Od zeszłego roku trochę chodzi za mną makrama w wersji normalnej oraz mikro, więc dokupiłam nieco akcesoriów:
Mam słabość do nici cieniowanych, więc na stoisku Ariadny kupiłam takież oraz trochę metalizowanych (bo ile razy by mi się przydała taka nitka jako dodatek, to nie mam). W gratisie dostałam firmowe gadżety: plecako-worek, akcesoria papiernicze i kilka szpulek klasycznych nici w różnych kolorach.
Ale najwięcej pieniędzy zostawiłam na stoisku z zestawami do haftu koralikowego. I nie żałuję ani jednej złotówki. Chociaż ciężar nieco mnie zaskoczył.
Dla córy:
Dla syna:
Jeśli ktoś ma jakieś doświadczenia z wyszywaniem dużych obrazów koralikami, to bardzo chętnie wysłucham rad 😄 Rama? Krosno? W rękach? O czym pamiętać?
Podsumowanie:
W tym roku byłam bardzo zmęczona. Zupełnie nie przygotowana na ten wyjazd. Gdyby nie fakt, że obiecałam te warsztaty Weronice, pewnie zostałabym w domu.
Nie wiem, czy pojadę w przyszłym roku. Umiejscowienie tych warsztatów w Gwarku bardzo mocno ogranicza możliwości chodzenia po Ustroniu. Jak nie masz auta, to albo musisz zasuwać na piechotę (a umówmy się, nie każdy przyjeżdża na takie imprezy, żeby dyrdać prawie godzinę w jedną stronę do centrum) albo liczysz na uprzejmość zmotoryzowanych znajomych lub bierzesz taksówkę.
Jakość hotelu też nie powala - a ceny bynajmniej nie są z tego powodu niższe. W naszym pokoju (2-osobowym) nie było np. żadnej szafki nocnej ani stolika, krzesła czy czegokolwiek, na czym można by położyć rzeczy. Jedzenie jest dobre, ale jak chcesz się stołować na mieście, to patrz akapit wyżej.
Jeśli chodzi o ludzi - zrobiła się z tego wielka impreza. Jak przyjeżdżasz ze swoimi znajomymi, to super, ale jak nie - przyjdziesz na warsztaty, nauczysz się i w sumie możesz jechać do domu. Nie ma jakiejś integracji (nie licząc spotkań z ludźmi, których zna się z poprzednich zjazdów), ten grill to też jest na zasadzie, że ludzie przychodzą na ciacho i kiełbaskę, trzymają się w swoich grupkach.
Na warsztatach w Tulipanie i Magnolii jakoś łatwiej było poznać się. Ludzie siedzieli na korytarzach, tarasach, umawialiśmy się na obiady czy zakupy na mieście, jakoś to inaczej było. Albo po prostu ja się starzeję, albo jestem zbyt zmęczona, żeby zajmować się nawiązywaniem nowych znajomości...
Nie wiem...
Dla mnie czegoś jednak brakuje w atmosferze gwarkowych zjazdów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz